My, dzieci z Dworca ZOO - Christiane Felscherinow

aleey

Książka, której główną bohaterką jest kilkunastoletnia dziewczyna - Chriatiane Vera Felscherinow. W wieku dwunastu lat nasza bohaterka zaczęła palić haszysz. Dlaczego? Prawdopodobnie z nudów. Mieszkała na mocno strzeżonym osiedlu, gdzie dzieci nie mogły robić właściwie nic. Jedynie błąkała się po niedaleko położonych miejscach, które z każdym rokiem zmieniały się w rzeczy niedostępne dla dzieci. Kuszona w klubie dla chrześcijańskiej młodzieży, Christiane postanawia spróbować z heroiną. W wieku trzynastu lat uzależnia się od tego narkotyku. Kilka razy próbuje zerwać z nałogiem, jednak jest to bardzo trudna droga.

Mnie samej podobała się tak książka. O wiele bardziej, niż znany większości Pamiętnik Narkomanki, mimo że to bardzo podobna tematyka. Nie czułam sympatii do głównej bohaterki, ale za to wynagradzało mi to uwielbienie do jej chłopaka - Detlefa, który dziwnym trafem stał się moją ulubioną postacią w tej książce.

aliosza

Jak dla mnie ta książka była okropna, nieprzyjemnie mi się ją czytało i właściwe nie wiem czemu zupełnie nie przypadła mi do gustu. Doczytałam tylko - mniej więcej - do połowy, więcej już nie mogłam.

jesienna.szarlotka

Szczerze mówiąc, to zawiodłam się na tej książce. Historia, jako historia była bardzo ciekawa, ale sama narratorka powieści tak przynudzała, że czytało się tą książkę baaardzo opornie. Dużo ciekawszy był film.

Liliowa

Czytałam tę książkę dosyć dawno i obecnie niewiele już z niej pamiętam, aczkolwiek wspominam ją nieźle. Czytało mi się ją ciężko, bo faktycznie, w niektórych momentach narratorka nieco rozwlekała swoją opowieść, ale historia sama w sobie była bardzo ciekawa. Niektóre informacje mnie zszokowały; dużym plusem były też zamieszczone tam zdjęcia. Myślę, że warto przeczytać, chociażby dlatego, że jest to prawdziwa historia.

aleey

No nie wiem, czytając wasze opinie zaczynam mieć wrażenie, że jestem jakaś dziwna, bo mi zupełnie odwrotnie - czytało się to szybko i skończyłam tego samego dnia, którego zaczęłam. Poza tym sądzę, że ta książka nie jest wcale taka zła, bo przynajmniej pokazuje w pewnym stopniu, co doprowadziło do tego, że Christiane zaczęła brać.

Lenalee

Ja podpisuję się pod zdaniem aleey, również czytałam tę książkę bardzo szybko, bez większych opóźnień czy zgrzytów. Zaczęłam w ten sam dzień i skończyłam w ten sam dzień. Fajna książka, wtedy jeszcze lubiłam takie lektury o narkomanii, więc mi się spodobała. Teraz, drugi raz, już bym jej nie przeczytała, bo z perspektywy dwóch lat od przeczytania My, dzieci z Dworca ZOO, nie widzę w tej książce nic ciekawego. Oczywiście historia opisana w tej książce była wstrząsająca i jest nadal, nawet dla kogoś, kto teraz bardzo nie lubi książek o narkomanii, aczkolwiek to zależy od gustu, a w moim guście nie ma już miejsca dla takich książek.

deanchester

Koniecznie muszę przeczytać. Mam nadzieję, że w końcu złapię ją w bibliotece.

Melpomene

Próbowałam czytać i nie jest dla mnie. Zbyt dużo wstrząsów. Sama w sobie nie była zła, ale wolę książki o innej tematyce. Nienawidzę się bać ani czytać o nieprzyjemnych rzeczach, do których zakaz zbliżania się jest dla mnie oczywisty.

Giees

Książka jak najbardziej w moim guście. Czytałam ją dość dawno, jak miałam 10 lat. Przeczytałam ją bardzo szybko i z tego co pamiętam, to nie odniosłam wrażenia, żeby autorka przynudzała. Później jak byłam trochę starsza, to chciałam ją przeczytać, ale nikt mi nie chciał pożyczyć, bo byłam za młoda :P
Ten temat zainspirował mnie do kolejnego zakupu książkowego. Jestem ciekawa, czy teraz książka tak samo mnie poruszy, czy był to tylko skutek mojego wieku.

Floss

Chciałabym przeczytać, jednak nie miałam, jak dotąd, z nią jakiejkolwiek styczności.