Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow

Lenalee

Michaił Bułhakow zaczął pisać Mistrza i Małgorzatę w 1928 roku, ukończył w roku 1940, na kilkanaście dni przed śmiercią. Książka ukazała się w druku po 40 latach i rzecz niespotykana natychmiast stała się światowym bestsellerem! Do dzisiaj i śmiech, i łzy towarzyszą lekturze Mistrza i Małgorzaty. Bułhakow opisał świat współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei, na pociechę zostawił obietnicę, że rękopisy nie płoną, że człowiek jest, a może raczej bywa dobry. Nawet szatan w Mistrzu i Małgorzacie okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. W Polsce powieść Bułhakowa niezmiennie cieszy się ogromnym powodzeniem. W rankingu czytelników i ekspertów Rzeczypospolitej w 1999 roku została uznana za najważniejszą powieść XX wieku.

Moja recenzja

"Mistrz i Małgorzata" jest zupełnie inna od tych wszystkich książek, które teraz czytałam. Ma w sobie coś zupełnie innego, coś, czego nie potrafię nazwać. Najważniejsze dla mnie jest to, że wciąga w zupełnie inny sposób, niż pozostałe książki. Nie ma jakichś zaskakujących zwrotów akcji, nie zaskakuje, nie wbija w fotel. Ale mimo to wciąga niesamowicie. To trochę tak, jakby owinęła się dookoła mnie niewidzialnymi sznurkami i nie pozwalała ani na chwilę przerwać czytania.

Co sprawia, że książka ta jest taka niesamowita? Wciąż nie wiadomo. Być może to niemalże poetycki język Bułhakowa. A może to sama istota tej książki. Jej znaczenia, wartości z niej płynące. Jestem niemalże pewna, że gdy za jakiś czas ponownie sięgnę po tę książkę (a zrobię to na pewno, gdyż wkrótce będzie ona moją lekturą), wyniosę z niej coś nowego. Dojrzę jakieś ukryte metafory, których nie mogłam ujrzeć tym razem. Pytanie jeszcze, co mi się w niej tak bardzo spodobało? Bo skoro jestem nią tak oczarowana, musi być tego jakiś powód. Powodów jest wiele. Oczywiście Rosja oraz (prześmiewczy) stosunek Bułhakowa do Rosji tamtych czasów. Woland, miłość Mistrza i Małgorzaty, opowieść o Piłacie, którą czytałam z niemalże ekstazą. Ukazanie religii i ateistów, no i naturalnie Woland. Szatan, który pragnąc zła, wiecznie czyni dobro. Nie można również zapomnieć o groteskowym połączeniu motywów świata nadprzyrodzonego z realiami ówczesnego życia. A największą mą sympatię zdobył Behemot. Postać ta niemal od razu zdobyła moją sympatię i uwielbienie.

"- Bardzo proszę o wydanie mi zaświadczenia - tocząc dzikim wzrokiem powiedział z wielkim naciskiem Mikołaj Iwanowicz - zaświadczenia, gdzie spędziłem dzisiejszą noc.
(...)
- Zaświadcza się niniejszym, że okaziciel niniejszego zaświadczenia, Mikołaj Iwanowicz, spędził wyżej wymienioną noc na balu u szatana, gdzie został zaangażowany jako środek lokomocji... otwórz, Hella, nawias, a w nawiasie napisz "wieprz". Podpisano - Behemot".

Jest to książka, za którą Bułhakow oddał życie. Jej się nie odkłada na półkę, powoli o niej zapominając. Do tej książki wraca się nieustannie. To trochę tak jak z narkotykiem. Wzięło się raz, trzeba wziąć kolejny. Książka bez wad? Na to wygląda. Najwyraźniej owe wady nieźle się przede mną ukryły.

zaczytana_w_chmurach

Nie spodobała mi się. Jakichś doniosłych przesłań w niej nie widziałam. Może po prostu to przez to, że nastawiłam się na dzieło?
Pierwsza część była w miarę dobra. Ale druga... Dziwna co najmniej.
Pomysł z Piłatem był całkiem dobry. Aż do czasu 2 części.
Nie wiem może nie złapałam klimatu.

Melpomene

Książka jest niesamowita. Magiczna, wspaniała, intrygująca. Mnóstwo bohaterów o ciekawych psychologicznych kreacjach, że tak to powiem. Styl intrygujący, wciągający. Do tej książki można wracać co dzień - i się nią nie znudzić. Jedna z moich ulubionych. Pokazuje sprawy ważne w nietypowy sposób.

Owca · Gość

Cudna książka, a pointa - sytuacja tak masakryczna, że już nawet Diabeł niewiele zdziała - miodna ;)

tygrysek

Świetne cytaty, inteliegentne dialogi, nietypowa fabuła - takie książki powinno sie czytać^^ Jednak mnie ciągle czegoś w niej brakuje, co ciężko jest nazwać, więc nie uzasadnię swej opinii. Czekam na drugą klasę, kiedy pewnie będziemy omawiać to dzieło Bułhakowa.
Wplotłam też niektóre wątki do pewnego wypracowania w gimnazjum, lecz niestety polonistce niezbyt się to spodobało ;/ Ale piątkę chyba postawiła :D

aleey

Jeszcze nie czytałam tej książki, jednak planuję to zrobić w najbliższym czasie. W końcu tak znane książki, powinno się przeczytać, nawet jeśli miałyby mi się nie spodobać.

maniadeszczu

Geniusz i mistrzostwo. Miałam na to chrapkę od dłuższego czasu, dodatkowo była to lektura na liście obowiązkowych jeżeli chodzi o rozszerzoną maturę z polskiego. Wspaniałe dzieło, jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Magiczna opowieść z XX. wieku. Nie da się jej zapomnieć, nie da się jej odłożyć na zawsze.