To tylko kwestia wiary. Prolog.

letty

Prolog opowiadania blogowego fantasy.

A więc była. Istniała. Dawała iskierkę nadziei. Na wszystko, każdemu. I nikt nie mógł wiedzieć, że to właśnie ona. Była tylko obciążeniem dla matki. Klątwą dla ojca. Tak niewinna, bezgrzeszna, a już znienawidzona. Gdyby tylko wiedziała. Nie różniła się niczym od Ciebie, ani ode mnie. Była jedynie płaczącym dzieckiem owiniętym w pieluszki, spragnionym miłości, głodnym wrażeń. Cóż mogła powiedzieć? Och, gdyby tylko potrafiła. Niemowlę, a z całą pewnością i bez najmniejszego zawahania byłaby w stanie zawstydzić mówców tego świata. Ponoć każde życie jest darem. Ale czy potwierdziłby to ktoś, kto swoje zmarnował? Czy tak skwitowałby skinieniem głowy osoba, która wybierając się w podróż za oknem zamiast krajobrazów ma przed oczami ukazane, niczym klatka po klatce, jak w najgorszym horrorze, chwile, które przeklina po dziś dzień. A przecież mogłyby być najwspanialszymi momentami spisanymi na kartkach pamiętników wyjątkowo dbałym pismem. Przyozdobione niewielkimi rysunkami. Udowodnione zdjęciami. Tym razem jednak było inaczej. Wiedząc, z kim ma do czynienia nikt ani przez chwilę nie zastanawiałby się, czy akurat ten żywot zostanie spisany na straty. Wiedząc, z kim ma do czynienia każdy byłby pewny, że to niewielkie, kruche stworzenie coś osiągnie. Chociaż ktoś o zdrowych zmysłach nie mógłby w stanie tego zrozumieć. Niewątpliwie, mówimy o czymś niebywałym. O prawdziwym cudzie.

Lenalee

Zacznę od błędów, okej? Zwykle od nich zaczynam.

Pytalska

Lenalee wyprzedziła mnie już z betowaniem, więc mi pozostało nic innego, jak napisanie opinii.
Spodobały mi się krótkie zdania, które budują napięcie i sprawiają, że czyta się szybciej - za to masz wielkiego plusa. W przeciwieństwie do osoby nade mną, uważam, że były tutaj bardzo przydatne.
Mało zostało wyjaśnione (za to też plus, chociaż mniejszy od poprzedniego), dlatego zastanawia i zachęca do dalszej lektury.

Brzoskwinka

Musze przyznać, że nawet mi się podobało. Jest to takie tajemnicze, taki chyba powinien być prolog. Było oczywiście kilka błędów, ale kto ich nie robi. :) Nie będę już ich wypisywała, Lenalee już to zrobiła. Ogólnie naprawdę całkiem fajne, i czekam na resztę. ;x

PS. Piszesz to na blogu ?

Pytalska

Brzoskwinka

Tak, wiem, znalazłam to, ale jak pisałam tamtego posta, jakoś tego nie zauważyłam. ;p Czasami tak mam, niestety... :D

letty

Pokombinowałam z tym prologiem i... co powiecie na taką wersję:

A więc… była. Istniała. Dawała iskierkę nadziei. Na wszystko, każdemu. I nikt nie mógł wiedzieć, że to właśnie ona. Bo przecież była tylko obciążeniem dla matki. Klątwą dla ojca. Tak niewinna, bezgrzeszna, już znienawidzona. Gdyby tylko wiedziała… Nie różniła się niczym od Ciebie, ani ode mnie. Była jedynie płaczącym dzieckiem owiniętym w pieluszki, spragnionym miłości, głodnym wrażeń. Cóż mogła powiedzieć? Och, gdyby tylko potrafiła! Niemowlę, a z całą pewnością i bez najmniejszego zawahania byłaby w stanie zawstydzić mówców tego świata. Ponoć każde życie jest darem. Ale czy potwierdziłby to ktoś, kto swoje zmarnował? Czy tak skwitowałby skinieniem głowy osoba, która wybierając się w podróż za oknem zamiast krajobrazów ma przed oczami ukazane, niczym klatka po klatce, jak w najgorszym horrorze, chwile, które przeklina po dziś dzień. A przecież mogłyby być najwspanialszymi momentami spisanymi na kartkach pamiętników wyjątkowo dbałym pismem. Przyozdobione niewielkimi rysunkami. Udowodnione zdjęciami. Tym razem jednak było inaczej. Wiedząc, z kim ma do czynienia nikt ani przez chwilę nie zastanawiałby się, czy akurat ten żywot zostanie spisany na straty. Wiedząc, z kim ma do czynienia każdy byłby pewny, że to niewielkie, kruche stworzenie coś osiągnie. Chociaż ktoś o zdrowych zmysłach nie mógłby w stanie tego zrozumieć. Niewątpliwie, mówimy o czymś niebywałym. O prawdziwym cudzie. Nazywała się Soledad Parker i nie różniła się niczym od Ciebie, ani ode mnie.

Brzoskwinka

Ten początek trochę mnie drażni. "A więc była..." Jakoś dla mnie dziwnie to się zaczyna, choć nie wiem czemu, na początku mi to nie przeszkadzało.

letty

Te powtórzenia są celowe i moim zdaniem właśnie fajnie brzmią. Nie powiem, że każdy ma inny gust i nie wszystkim musi się podobać, bo to tylko takie żałosne bronienie swojego tekstu. A tekst sam powinien się bronić. Jednak pozostanę przy tej wersji i uważam ją za najlepszą. Właśnie tek miał wyjść ten prolog i się z niego cieszę, o. ;)

Brzoskwinka

Co do tych powtórzeń, domyśliłam się, że są celowo. Dla niektórych fajnie brzmią, dla innych nie. Mi się nie bardzo podobały, ale jak już napisałaś, każdy ma inny gust.

Lenalee

aleey

Jakoś nie bardzo przypadł mi do gustu ten prolog, trochę słabo przyciąga, czytając nie czułam, że chciałabym zapoznać się z resztą opowiadania, a początek jest w opowieści bardzo ważny. Bo z opowiadaniem jest, jak z wieżą - jeśli podstawa będzie krzywa, to reszta na niej nie ustoi, nawet jeśli tą resztę zbuduje się idealnie prostą. No i raziło mnie przy czytaniu to zdanie :

Enigma

Typowy, nieinteresujący, marysuistyczny. To tylko prolog, więc mam nadzieję, że jakoś rozwiniesz tę historię.

Leaslie.

Fajne . Ciekawie piszesz . Czekam na kolejny fragment :)